ایمپلنت دندان:
به طور کلی دو روش ایمپلنت دیجیتالی و فوری یا سنتی برای کاشت دندان وجود دارد که از لحاظ عمل جراحی و مزایا و معایب با یکدیگر تفاوت هایی دارند.
- ایمپلنت سنتی (Conventional): ایمپلنت های دندانی سنتی، نوعی از ایمپلنت بوده که کاملاً طبیعت دندان را تقلید می کنند. ایمپلنت دارای پایه ای از جنس تیتانیوم بوده که درون استخوانی که از تاج دندان پشتیبانی می کند، قرار داده می شود. با مراقبت صحیح از این نوع ایمپلنت، ممکن است تا پایان عمر نیز دوام بیاورند. در این روش، ابتدا ایمپلنت را در استخوان فک بیمار جای داده و 2 تا 3 ماه زمان داده می شود تا ضمن جوش خوردن آن به استخوان، تاج دندانی برای پشتیبانی از ایمپلنت ساخته شود. ایمپلنت های معمولی و سنتی، روشی تأیید شده و مناسب بوده که انجام آن مستلزم در دسترس بودن مقدار مناسب استخوان فک و سالم بودن لثه ها در برابر بیماری می باشد.
مزایای ایمپلنت Conventional:
- ایمپلنت های دندانی از تخریب استخوان فک و آسیب دیدن سایر دندان ها جلوگیری میکند.
- دندان های کاشته شده در این روش همان قدرت دندان های طبیعی را در فرآیند جویدن دارا هستند.
- دندان های کاشته شده در این روش هم از لحاظ ظاهر و هم از نظر کاربرد، از دندان های طبیعی تقلید می کنند.
- این روش برای جایگزینی دندان های شکسته، از دست رفته یا غیر قابل نگه داری از طریق روش های دیگر هستند.
- در صورت مراقبت، تمیز کردن دندان های کاشته شده و نخ کشیدن و پیگیری دورهای دندانپزشک، به صورت مادام العمر ماندگار می شوند.
- تیتانیوم به کار رفته در این تکنیک از لحاظ بیولوژیکی با بدن سازگار است و سبب می شود پایه ایمپلنت با استخوان فک جوش خورده و دندان های قوی تر و پایدارتری ایجاد نماید.
معایب ایمپلنت Conventional:
- اغلب نیاز به چکاپ و ترمیم منظم دارد.
- زمان بهبودی نسبتاً طولانی و در حدود چند ماه برای جوش خوردن و تثبیت دندان مورد نیاز است.
- ممکن است در مواردی، حین کاشت احساس درد داشته باشید.
ایمپلنت دیجیتال یا فوری
ایمپلنت دندان دیجیتال با فنآوری سه بعدی و بدون جراحی ساخته می شود. این نوع ایمپلنت ابتدا از طریق مدل سازی سه بعدی در فضای کامپیوتری و با توجه به اندازه و وضعیت استخوان فک و موقعیت قرارگیری رشته های عصبی طراحی شده و پس از آن با برش حداقلی و بدون نیاز به بخیه و با میزان درد پایین اعمال می گردد.
دربیمارانی که از جراحی وحشت داشته و یا آستانه تحمل درد پایینی دارند، اغلب ایمپلنت دیجیتالی یا فوری کاربرد دارد. گاهی دندانپزشک مجبور می شود بلافاصله پس از خارج کردن دندان آسیب دیده، آن را با ایمپلنت جایگزین نماید. در برخی موارد نیز جهت اجتناب از جراحی های متعدد این عمل صورت می گیرد. باید توجه داشت این نوع ایمپلنت گاهی نیازمند یک عمل تکمیلی مانند پیوند استخوان بوده و برای انجام آن باید به سلامت و میزان مقاومت استخوان های فک و دسترسی به میزان مناسبی از استخوان فک توجه داشت. همچنین باید به سلامت دهان و لثه بیمار، توانایی رعایت بهداشت دهان و دندان پس از ایمپلنت دیجیتال، وضعیت نرمال سلامتی عمومی بدن به ویژه کنترل بیماری های زمینه ای مانند دیابت و ترک سیگار به مدت دو هفته قبل و بعد ایمپلنت در بیمار دقت داشت
مزایای ایمپلنت دیجیتال:
- روش درمانی مناسب برای افرادی دارای عرض و ارتفاع بسیار کم استخوان فک می باشد.
- ذخیره سازی آسان اطلاعات و داده های مرتبط با ایمپلنت برای دندانپزشک را به همراه دارد.
- نیازبه جراحی های متعدد نداشته و کم تهاجمی و کم عوارض است. در نتیجه دوره بهبود سریعتری دارد.
- حمایت روانی بیمار و کاهش میزان درد و ناراحتی او را طی عمل به همراه دارد.
- صرف هزینه و زمان کمتری در این روش به بیمار تحمیل می شود.
- نتایج فوری آن بلافاصله پس ازکشیده شدن دندان آسیب دیده قابل رؤیت است.
- این روش بهترین راه حل در مواقعی است که فرد تمامی دندان های خود را از دست داده است.
- کاشت دیجیتال به دلیل طراحی سه بعدی و کامپیوتری دقت بسیار بالایی داشته و با شکل و فرم دندان های طبیعی، سازگاری بیشتری دارد.
مهمترین تفاوت بین ایمپلنت های سنتی و دیجیتالی شامل موارد زیر می باشد
ایمپلنت فوری نیاز به جراحی های پیچیده و دردناک ندارد. علاوه بر این، بلافاصله پس از کشیدن دندان آسیب دیده، در همان روز قابل انجام است و مراحل کاشت با سرعت انجام می شود. اما در روش ایمپلنت های سنتی، جراحی و کاشت طی چندین جلسه انجام شده که گاهاً دو عمل جراحی و بخیه و برش لثه را نیز به همراه دارد. زمان مورد نیاز برای ایمپلنت سنتی، حداقل سه ماه می باشد.
روش های مختلف جایگزین قالب گیری سنتی:
اسکن دیجیتالی دهان (قالب گیری دیجیتالی)
این روش به جای قالب گیری با خمیر قالب گیری که تجربه ناخوشایندی در ذهن بسیاری از ما متصور است، انجام می شود. باز نگه داشتن دهان به مدت طولانی و تحمل بو و طعم خمیر قالب گیری در برخی افراد سبب آزردگی و ایجاد حس تهوع می گردد. در روش قالب گیری دیجیتالی، دهان اسکن شده و تصاویر حاصله توسط کامپیوتر تجزیه و تحلیل می گردد.
عکس برداری دیجیتالی
این روش عکس برداری یکی از پیشرفت های حوزه دندانپزشکی بوده که در آن نیازی به گذاشتن فیلم در داخل دهان نبوده و عکس با کمک دستگاه دیجیتالی گرفته می شود. البته این روش عکس برداری برای همه موارد مناسب نمی باشد.
دوربین داخل دهانی
دوربین داخل دهانی حاوی لامپ کوچکی بوده که با روشن کردن فضای داخل دهان، تصاویر واضح و بزرگی از نمای بیرونی لثه و دندان ها روی نمایشگر ایجاد کرده که با گرفتن عکس و ذخیره آن سبب می شود تا روش دقیقی برای تشخیص پلاک، پوسیدگی، بیماری لثه، ترک خوردگی یا شکستگی دندان، جدا شدن پرکردگی و سایر مشکلات دهان و دندان توسط دندانپزشک اتخاذ گردد.
مدلسازی سه بعدی کامپیوتری
با استفاده از مدلسازی سه بعدی کامپیوتری، وضعیت استخوان فک و عصب در محل کاشت ایمپلنت مشخص شده تا جراح برنامه ریزی دقیقی جهت جراحی داشته و اطمینان حاصل کند هیچ آسیبی به بافتهای مجاور و عصب وارد نشده و با حداقل برش و کوتاه ترین دوره نقاهت کار خود را به پایان برساند. راهنمای جراحی سبب می شود تا جراحی با دقت بالایی صورت پذیرد.
تکنولوژی کد/کم در ایمپلنت دیجیتال
عبارت کد/کم (CAD/CAM) مخفف عبارت طراحی و ساخت به کمک کامپیوتر است (کد مخفف Computer-Assisted Design و کم مخفف Computer-Aided Manufacturing). برای ساخت ترمیم با کد/کم، ابتدا ایمپلنت اسکن دیجیتالی شده و تصاویر به صورت داده های دیجیتالی ذخیره و به کامپیوتر فرستاده می شود. سپس نرم افزار طراحی سه بعدی، ترمیم متناسب با شرایط ایمپلنت را طراحی می نماید. پس از اعمال تغییرات مدنظر دندانپزشک در طراحی، مدل نهایی به دستگاه تراش دیجیتالی فرستاده تا دستگاه، ترمیم را تراش داده و آماده نماید.